Rzygi śmierdzą tak samo

Wczoraj sąd szwajcarski postanowił uwolnić Romana Polańskiego, wiele lat temu oskarżonego o gwałt na nieletniej, któremu groziła ekstradycja do Stanów Zjednoczonych 32 lata po jego sławetnej ucieczce. Jego ówczesna ofiara, Samantha Geimer, jest zadowolona. Polański też pewnie jest zadowolony i przypuszczam, że niedługo pojawi się na jakiejś imprezie, gdzie będzie z dumą obnosił twarz prawdziwej ofiary systemu. Został mi po tym całym zamieszaniu niesmak związany z reakcją części braci artystycznej a nawet polityków, którzy bywa, że nie wiedzą gdzie się nawzajem całować.

     Nie. Polański nie został uniewinniony. Nie to było przedmiotem rozważań szwajcarskiego sądu. Uznano jedynie ekstradycję za niezasadną z powodu kruczka prawnego, którego szukano kilka miesięcy.

     Nie. Artyści nie mają więcej luzu, niż inni ludzie. To banialuki, mity, które sami tworzymy. Niedawno czytałam wywiad z facetem, który był dziecięcą gwiazdą i mówiła jak było mu przykro, gdy widział wielkich artystów polskiej sceny z którymi w dzień pracował, gdy nocami słaniali się na nogach od wódy. Rzygi każdego człowieka śmierdzą tak samo. Tylko niektórzy lubią przed nimi klękać z czcią.

     Nie. Nie uważam, że pan Polański odpokutował. Że jego przykładne życie dało czemuś dowód. Uważam, że stchórzył i to tchórzostwo będzie ciągnęło się do końca jego dni. Możliwość sprawiedliwego/niesprawiedliwego procesu to niesprawdzona gadanina. Powtarzają ją różnej maści blogerzy na postawie informacji rozpuszczanych w necie przez zwolenników talentu pana Polańskiego. Uzdolnionych ludzi jest wielu. To my wybieramy, czy któregoś całować w tyłek.

      Wspaniała aktorka, Emma Thompson, wykreśliła się z listy popierającej uwolnienie Polańskiego, gdy poświęciła tej sprawie trochę więcej rozmyślań, a trochę mniej ekscytacji. Z kolei nasza rodzima, jakby to powiedzieć, gwiazda, Dorota Stalińska, ogłosiła że takie dziewczyny same pchają się artystom do łóżka. Cóż mogę dodać? Jakie bagienko, takie glonojady.