In vitro veritas - argumenty przeciw in vitro

Jeszcze raz o in vitro. Było już o tym tutaj: 1 i 2 * 

Filozoficzne argumenty (niektóre są cytatami) i kontrargumenty

Nie jest to metoda leczenia, ponieważ po jej zastosowaniu kobieta i mężczyzna nadal pozostają niezdolni do samodzielnego spłodzenia potomstwa -

Podobnie jest z pacjentami, którzy kilka razy w tygodniu poddają się dializom lub wstrzykują sobie insulinę. Nie słyszałam jednak, aby ktoś miał coś przeciwko nazywaniu tych technik leczeniem. Oczywiście należy rozwijać medycynę w kierunku stałego przywracania upośledzonej płodności. Nie ma jednak wytłumaczenia dla zatrzymania w tym czasie przeprowadzania zabiegów in vitro. Z tego co wiem nikt nie postulował zaprzestanie podawania insuliny pacjentom do zakończenia z sukcesem badań nad usunięciem na stałe cukrzycy;

Przy każdej próbie w tej metodzie giną liczne embriony - jest to rodzaj wyrafinowanej aborcji -

Przy naturalnym trybie zachodzenia w ciąże ginie znacznie więcej embrionów. A więc idąc tym tokiem myślenia naturalny proces powstawania jednostki ludzkiej jest jeszcze bardziej wyrafinowaną aborcją (ponieważ jest to uroczy argument Rady Episkopatu zaczerpnięty ze strony p. Wierzejskiego, można jeszcze dodać pytanie czemu bóg na to pozwala);

Każde dziecko ma prawo zrodzić się z miłosnego aktu małżeńskiego jego rodziców -

Powinno mieć, ale niektóre nie mają takiej szansy (niepłodność lub gwałt - trudno tu akt nazwać miłosnym). Gdyby nie in vitro niektórych ludzi w ogóle by nie było. Nie twierdzę, że miałoby to kolosalne znaczenie dla świata, ale z pewnością dla kogoś miałoby wielkie; in vitro to ból psychiczny i fizyczny - podejrzenie, że ktoś robi to dla przyjemności odpada;

Zamiast in vitro należy promować adopcję i usprawniać proces adopcyjny -

Z drugim chętnie się zgodzę, natomiast nie ma zgody na słowo "zamiast". Instynkt posiadania własnego dziecka jest efektem biologicznego pędu do rozprzestrzeniania i chronienia własnych genów. Jest to zjawisko absolutnie zgodne z naszą naturą. Zdolność do opiekowania się cudzym potomstwem w celu zaspokojenia instynktu posiadania dzieci narodziła się jako substytut. Jest umotywowana społecznie (pożyteczność), ale jednocześnie zmniejsza szanse konkretnego osobnika na przekazanie własnych genów, więc z punktu widzenia jednostki jest to działanie autodestrukcyjne. Jeśli ktoś chce działać autodestrukcyjnie z pożytkiem dla społeczności powinien zdecydować o tym sam, a nie być do tego przymuszanym brakiem innych rozwiązań zgodnych z jego naturą. po wtóre przypuszczam, że procentowo najczęściej radę "zaadoptuj, zamiast poczynać w szkle" dają ci którzy sami nie rozmnażają się wcale lub czują wstręt na myśl o wychowywaniu cudzych genów (alkoholizm, zboczenia, a bo to wiadomo czyje to jest);

Zapłodnienie in vitro grozi szeregiem powikłań dla matki i dziecka -

Podobnie jak ciąża. W obydwu przypadkach osoby świadomie planujące potomstwo zdają sobie z tego sprawę. W końcu nie da się być np. człowiekiem z zespołem Downa, jeśli się wcześniej nie urodziło. Nie słyszałam o postulatach zakazu zachodzenia w ciążę argumentowane tym, że od czasu do czasu ktoś może urodzić się chory;

Zgoda na in vitro jest ugruntowywaniem egoizmu -

Bo chęć posiadania dziecka to egoizm. Tak jak i przekonanie, że moje dziecko jest mądrzejsze i ładniejsze, bo jest moje. Oczywiście w efekcie tego egoizmu rodzi się nowe życie, ale ile razy rodzice potrafią siedzieć dorosłym dzieciom na głowach żądając bezwzględnego podporządkowania życia? Dorastanie potomstwa powinno być/jest powolnym procesem postrzegania w nim innego człowieka, a nie tylko swoich pragnień o genetycznej nieśmiertelności. I wszystkich rodziców (także rodziców dzieci z in vitro) ta droga czeka;

Jest to technologia rodząca konflikty etyczne, np. dziecko może źle przyjąć  wiadomość, że jest efektem takiej technologii -

Prawda. Ale jest to kwestia więzi międzyludzkiej. I dziś się zdarza, że rodzice nie informują latorośli, że jest z domu dziecka w imię urojonych przemyśleń typu "jeszcze nie czas". Jeśli życie rodzinne jest oparte na silnym, pozytywnym związku emocjonalnym, gdzie rodzice potrafią rozmawiać z dziećmi, nie jest to problemem. Większy stanowi stygmatyzowanie przez społeczeństwo i z tym mamy obecnie do czynienia w przypadku in vitro;

Kościół katolicki jest przeciw in vitro -

Nie podejmuję dyskusji z tym argumentem. Jeśli ktoś jest bezpłodnym katolikiem nie mam zamiaru namawiać go do korzystania z tej formy leczenia. Polska nie składa się jednak z samych katolików. Jeśli wg nich jakieś furtki prawne są niezgodne z ich doktryną religijną, należy pamiętać, że dopuszczenie in vitro i jego refundacja to możliwość, a nie obowiązek. Każdy ma prawo zostać przy modlitwie i naprotechnologii. Skoro zaś ludzie bezpłodni również są podatnikami, pomysł refundacji nie jest bezzasadny.

.......................................

.......................................

Na zakończenie prof.dr hab. Waldemar Kuczyński z kliniki rozrodczości w szpitalu PSK:
     "Po wysłuchaniu posła Gowina zastanawiam się, jakiego języka powinienem użyć. Pan poseł zaczął od cierpienia, przez gaz a zakończył na cudzie. Nikomu nie życzę takiej drogi. Ograniczenia, które proponują parlamentarzyści, czyli nie zawsze i nie wszystkim i jeszcze żeby pobrać jeden zarodek a nie kilka - to dla kobiety, która ma 38 lat i od lat stara się o dziecko jest niczym innym, jak tylko złodziejstwem czasu rozrodczego. A tego nikt jej już nie zwróci".
     Był to głos w debacie z marca 2009 roku, której tytuł brzmiał "Dopuszczalność metody in vitro powinna być maksymalnie ograniczona". Debaty debatami, ale dyskusje, czy pozwalać, komu i jak /czy refundować to dla konkretnych osób KRADZIEŻ ICH CZASU I SZANSY na bycie rodzicami. Przeciwnicy in vitro mówią na to "nie ma sprawy". Niech im bogowie w których wierzą wyprostują ścieżki. In vitro jest wg mnie jedną z możliwości. Nie ma najmniejszego sensu upierać się przy niej,  jeśli są inne, efektywniejsze metody (chętnie o nich napiszę). Doceniam pozytywne myślenie, zdrową dietę i zmianę stylu życia. Ale rozumiem tych, dla których jest to już ten ostatni moment, kiedy mogą coś zrobić i chcą z metody in vitro skorzystać. Empatia.

* temat powstał z inspiracji  blogiem Łucji (a w szczególności jednym tematem), której bardzo za to dziękuję.