Jarl Wielki Reaktywacja i troska o przyszłość

Pamiętacie TĘ oto analizę? Sprawa jest nieaktualna. Jak słusznie podejrzewali Ci, którzy twierdzili, że pan Kaczyński został porwany przez Jowiszan, a na jego miejsce podstawiono klona z czarnym garniturem na stałe przyklejonym do ciała, prezes nie był sobą. Wiemy to z wywiadu udzielonego Newsweekowi pt. "Chcę być premierem". Prezes był pod wpływem silnych leków i kampania wyborcza została wymyślona przez jego sztab. Dwa dni temu zaś opublikowano mowę prezesa do narodu o tytule "Sojusznicy i wartości" (cała na łamach Rzeczpospolitej).

W życiu potrzebne są przyjaźnie, a w polityce - sojusze. Przyjaźni nie buduje się poprzez egoizm, sojuszy zaś nie cementuje się przez zapominanie o sojusznikach. W tym drugim kontekście przykład Gruzji jest charakterystyczny: polityka ustępstw wobec Rosji ze strony dotychczasowych europejskich i pozaeuropejskich sojuszników nie zachęca innych państw do bycia z układem euroatlantyckim na dobre i na złe. Polski publicysta Juliusz Mieroszewski, który po 1945 roku nie wrócił do Polski okupowanej przez sowieckie wojska, protestując w ten sposób przeciwko narzuceniu rosyjskiej i komunistycznej dominacji w naszym regionie Europy, pisał na emigracji, że aby polityka była skuteczna musi być najpierw moralnie słuszna.

     Oczywiście jest jedna słuszna droga, ta reprezentowana w osobie prezesa Jarosława Kaczyńskiego, choć przyznam, że nie wiem jakie to standardy i obyczaje, "które były dla wielu ludzi i narodów podstawą wiary w lepszy świat" ma prezes na myśli. Historia uczy nas raczej, że polityka zawsze była bzdurna i brudna, a rządzący albo prostytuowali swoje dzieci dla międzynarodowych układów, albo podpisywali mówiące papiery bez najmniejszej intencji przestrzegania zawartych paktów. Jest dość prawdopodobne iż prezes już leków nie bierze. Myślę, że można się z tym zgodzić, bo pan Kaczyński wrócił do swojego zwykłego sposobu brużdżenia popartego pogardą dla przeciwników politycznych oraz do umniejszania roli innych osób w swojej partii, gdy te w czymkolwiek się z nim nie zgadzają. Teraz ten motyw został wzbogacony o wynoszenie pod niebiosa zmarłego brata-bliźniaka, którego śmierć należałoby wg sugestii prezesa czcić w całym kraju na podobieństwo czci dla ks. Popiełuszki.
     Zastanawiałam się, dlaczego wzbraniam się ostatnio pisać o polityce, choć wybory samorządowe tuż tuż i wypadałoby pewne rzeczy przemyśleć, co do innych zaś zdecydować. Wybory prezydenckie oraz wojna o patyki utwierdziły mnie po raz kolejny w przekonaniu, że to co ważne trzeba robić w swojej małej skali. Nie ponoszę odpowiedzialności za to, jak politycy ośmieszają mnie jako Polkę na forum międzynarodowym. Bo głosuję. Daję powszechnemu rozumowi szansę. W tej chwili ważniejsza jestem dla kota, którego życie ode mnie zależy. W następnych wyborach też wezmę udział, ponownie dokładając swój skromny kamyczek. Zrobię remont, zasieję trawnik. Wielka polityka rządzi się swoimi prawami. Złapane w nią postacie nie do końca panują nad własnym życiem. Spoczywa na nich ciężar ukuwania sentencji, dopasowywania koloru marynarki do rangi imprezy, mówienia o moralności, której nie praktykują i o tradycji, o której nie mają większego pojęcia. To o nich jednak będą przyszłe podręczniki do historii. Miejmy nadzieję, że to będzie raczej nudny fragment z niewielką liczbą istotnych dat.